احیای اسلام

هر حکومت برای آنکه پایدار بماند نیازمند آن است که اهدافی را برای خود و شهروندانش مشخص کند تا با استناد با اهداف تعیین شده میزان موفقیت خود را اندازه گیری کرده و به افراد جامعه نشان دهد. به نظر میرسد که تمام اهداف جوامع مختلف را بتوان تحت عنوان سعادت افراد جامعه خلاصه کرد. نظامهای کمونیستی و کاپیتالیستی هرکدام نسخه خاصی برای سعادتمندی افراد جوامع خود پیچیده اند که آن نسخه مشتمل بر مجموعه ای از اهداف کلان-نگر می باشد.
در زمان پهلوی دوم، «احیای شکوه ایران قبل از اسلام» به عنوان یکی از مهمترین اهداف کلی جامعه برای سعادتمندی مطرح بود و بسیاری از فعالیتها مانند تغییر تاریخ هجری شمسی، جشنهای 2500 ساله و ... در همین راستا صورت می گرفت. هنر امام خمینی در آن بود که این هدف را در تقابل با اسلام قرار داد و هدف جامعه مورد نظر خود را «احیای اسلام» بیان کرد. به همین دلیل قیام امام حسین (ع) که با هدف احیای دین پیغمبر - اسلام- صورت گرفته بود ، تبدیل به کلیدی ترین منشا اقدامات انقلابیون شد. جامعه ایران هم نشان داد که به اسلام مقیدتر است تا پان ایرانیسم.
شعارهای ساده زیستی مسئولین، احیای سنت علوی در حکومت و ... کماکان برای عموم مردم جامعه ما شیرین است حتی اگر این شعارها بعضا با موضع گیری های غیر عادی در شرایط حساس سیاسی و اقتصادی همراه شود. به نظر میرسد مخالفین نظام جمهوری اسلامی چندان به این نکته توجه نمیکنند و کماکان به دنبال آن هستند که ایرانی بودن جامعه را مهمتر از اسلامی بودن آن جلوه دهند و بعضا برای رسیدن به این هدف به تخریب اسلام به خصوص در مورد حقوق فردی می پردازند.افرادی که در کانالهای به اصطلاح لس آنجلسی مشغول به اصطلاح مبارزه هستند بیشتر به دلقک میمانند تا مبارز. همین افراد به عنوان یکی از ابزار تبلیغاتی نظام جمهوری اسلامی عمل میکنند و رسانه ملی هر از چند گاهی به جامعه ایران مخالفین خود را در قالب برنامه های طنز نشان می دهد؛ که به حق شایسته نیست به جد گرفته شوند. اما نخبگانی که منتقد حکومت هستند بیشتر به بحثهای کلاسیک دموکراسی و ابزار مهار قدرت در جامعه اسلامی و ... مشغولند که اساسا گوش شنوایی چندانی نمی یابند و از اینکه جامعه به آنها توجه نمی کند می نالند.
تاکنون کمتر به نقد حکومت فعلی بر اساس موازین خود پرداخته شده است. بررسی کارامدی سیستم موجود برای احیای اسلام چندان مورد توجه قرار نگرفته است و اتفاقا نقطه ای است که هم می تواند باعث بهبود شرایط موجود با افزایش پاسخ خواهی افراد جامعه شود و هم میتواند برای مخالفین ابزار تخریب حکومت شود. بر اساس شرایط موجود جامعه نه تنها انقلابی صورت نخواهد گرفت بلکه شورشهای پراکنده هم شاهد نخواهیم بود چرا که عموم جامعه ایران اهداف تعیین شده نظام جمهوری اسلامی را مثبت میدانند. در نتیجه چه آنان که قصد بهبود و اصلاحات را دارند و چه آنان که قصد و تخریب و براندازی دارند باید از شعارها و گفته های مسئولین برای بیان نقص ها (جهت اصلاحات) و ناکارامدی نظام (جهت براندازی) استفاده کنند که به نظر میرسد هیچ کدام از این گروهها به این موضوع توجه چندانی ندارند.