شیطان در اسلام و مسیحیت/ موسیقی دانان و شیطان

نقش شیطان در عالم، از نگاه اسلام و مسیحیت دو گونه کاملا متفاوت تصویر شده است. در اسلام شیطان موجود کوچکی از آفریده های خداوند است که از درگاه او رانده شده و تنها به اذن اوست که تا آخرالزمان مجال زیستن یافته است و از طرف دیگر در مسیحیت ، شیطان به حدی قدرتمند است که می توان او را خدای شرارت لقب داد.

ناریخ ویولن را میتوان به قبل از پاگانینی و بعد از پاگانینی تقسیم کرد. تکنیک هایی که او برای نواختن ویولن ابداع کرد هویتی نو به این ساز بخشید. برخی از تکنیکهای او، امروزه متداول شده اند و بعضی دیگر کماکان غیر قابل دسترسی می نمایند. قدرت خارق العاده او در نواختن ویولن و ایجاد آواهایی که تا آن زمان از ویولن شنیده نشده بود، پیچ و تاب هایی که حین نواختن به بدن خود میداد، چهره استخوانی، موهای مجعد بلند و اندام نحیف او و از همه مهمتر چشمان او که هنگام نواختن تنها سفیدی آن دیده میشد این افسانه را از او به جای گذاشت که او روح خود را به شیطان فروخته است تا در ازای آن ویولن زدن بیاموزد.
اگرچه موسیقی ایران تاریخی بسیار سترگی دارد اما از دوران قاجار به اهتمام برخی از اساتید میراث گذشتگان جمع آوری شد. علی اکبر خان فراهانی از جمله این اساتید است که تار و سه تار به همت او و شاگردانش ( از جمله دو برادرزاده او آقا حسین قلی و میرزا عبدالله) حدود خود را باز شناخت و بسیاری از گوشه های اصیل ایرانی جمع آوری شد. در زمان او مردم اعتقاد داشتند برخی از قطعاتی که اجرا می کند را شیطان در خواب به او تعلیم کرده است. این مورد به خصوص درباره قطعاتی که در شور اجرا می کرد بیشتر رایج بود.

تفاوت نوع نگاه به شیطان در بین مسلمین و مسیحیان در دو افسانه فوق کاملا مشهود است. یکی خواب بوده است و شیطان غالب شده است و دیگری آگاهانه روح خود را فروخته است.