breaking the habit

امسال هیچ پیغام سال نو مبارک برای هیچ کس نفرستادم، حتی برای دوستان و آشنایانی که اونور آب زندگی می کنند. علاوه بر اون میل های دیگران که send to everyone بودند رو هم بدون پاسخ گذاشتم کمی هم بیشتر لینک های سایت های greeting رو اصلا کلیک نکردم (بعضی از این سایتهای greeting قابلیتی دارن که وقتی صفحه مورد نظر دیده میشه به فرستنده میل میزنن که کارت شما توسط فلانی دیده شد؛ در نتیجه کلیک نمی کنم تا بدونن کارتشون رو نگرفتم.)
به هیچ وجه قصدم بی احترامی به دیگران نیست. بی احترامی به دوستانی که بعضا وقت گذاشته اند و مطلبی درخور نوشته اند یا به سایت greeting رفته اند و مطلبی برای شخص من نوشته اند را هرگز نمی پسندم. من متوجه هستم که این عملشان نشان دهنده توجه ایشان به بنده است اما خسته شده ام از کلیشه ی تکرار شونده هر ساله. آیا واقعا متد و روش دیگری برای ابراز صمیمت و علاقه وجود ندارد. من به یاد شما هستم را نمی توان به روز دیگری غیر از اول فروردین موکول کرد. خودمان هم می دانیم آرزوی سال خوش و پر از موفقیت و بهروزی و ... در بیشتر مواقع از دل نیامده است، تنها زبان کمکی جنبیده یا انگشتان به رخوت چند کلیدی را فشار داده اند.
امسال سعی کردم تمام دوستان را تک تک به خاطر بیاورم و دعای سال خوب را از قلبم بگذارانم عده ای هم به یادم نیامدند که هیچ. این روش چون صورت ندارد دیگران از آن چیزی نمی فهمند اما این کار را ترجیح میدم به تبریک پر صورت بی سیرت.

اضافات افاضات: سال پر از انرژی هسته ای حق مسلم ماست داشته باشید.