مولا علی

علی (ع) رو دوست دارم . از ته دل . اینکه این دوست داشتن چقدر با شناخت و معرفت همراهه رو نمی دونم اما می دونم این دوست داشتنه وجود داره .
روز جنگ صفین یکی از یاران به خیمه ای که حضرت توش بوده میاد میگه که کارزار بالا گرفته . حضرت داشته از در خیمه می رفته بیرون که اون فرد میگه : عرض کردم بیرون جنگ بالا گرفته . حضرت به اطراف نگاه میکنه و یه زره پاره که گوشه خیمه افتاده بوده ، به تن میکنه . اون فرد میگه : این زره به درد نمیخوره . پشتش پاره است . حضرت میگه : موقع جنگ هیچ کس پشت علی رو نمی بینه .(نقل به مضمون )
این گفتگو رو خیلی دوست دارم .