نخستین جشنواره دانشجویان وبلاگ نویس

یک بار از طریق سایت صبحانه از سایت " نخستین جشنواره دانشجویان وبلاگ نویس ایران " سر در آوردم و نامه دبیران جشواره به آقای خاتمی رو خوندم و یه خرده تو سایتشون چرخیدم . اساسا لزوم برگزاری و نتایج متصوره این جشنواره رو نفهمیدم . ( غیر از 4 روز اقامت در همدان و احتمالا بخور و بپاش ) .
به نظر من وبلاگ علی رغم کارکرد رسانه ای که می تونه داشته باشه بیشتر حوزه بروز " من " آدمهای مختلفه . هر کسی می تونه عقاید ، باور ها ، دغدغه های ذهنی ، نحوه زندگی روزمره و خیلی چیزهای رو برای خودش و دیگران بنویسه . وبلاگ یعنی من بدون نیاز به جلب نظر سردبیر ، ناشر ، تهیه کننده ، مدیر تولید، حتی حزب و ... حرفهای خودم رو بزنم . وبلاگ یعنی من زیر بلیط هیچ کس نیستم و فقط می خوام زیر بلیط خودم باشم . حال اگه قرار شد جشنواره ای برگزار شه و از این نوشته های پر از قلمبه سلمبه برای رئیس جمهور و آدمهای دیگه نوشته بشه و دبیران جشنواره اونو امضا کنن یعنی همون رفتن زیر بلیط دبیر جشنواره یعنی ما لطف می کنیم حرفای شما رو می زنیم . این یعنی پارادوکس . این یعنی جامعه ما که همه چیز رو یا سیاسی میبینه یا سکسی .
خسته شدم از سیاسی بازی ایرانی ها .

اضافات افاضات : امیدوارم حداقل یکی از 700 دانشجویی که تو این جشنواره ثبت نام کرده هدفش رو از شرکت در این جشنواره برام بنویسه .