تصحیح و پوزش

فهمیدن اینکه وبلاگ ما اونقدرها هم بازدید کننده نداره که اگه یه جاش اشتباه نوشتم معذرت بخوام ( به قول ژورنالیست ها یه تصحیح و پوزش بنویسم ) کار شاقی نیست . اما بعضی وقتها اصولگرا بودن هم بد نیست . آدم از اینکه اشتباه کرده از صدق و درستی پوزش می خواد نه از آدمهایی که جلوشون اشتباه رو مرتکب شده .
تو یه پست نوشته بودم که امید بخش ترین آیه قرآن برای من آیه 53 سوره زمر هستش ، البته هنوز هم هست و نوشته بودم قول اما علی (ع) هم همینه اما متوجه شدم اشتباه می کردم .
ابوالفتح می نویسد : یک روز امیرالمومنین علی (ع) روی به اهل کوفه کرد و گفت شما که از اهل عراقید گوئید امیدوارتر {=امیدبخش تر } آیتی در قرآن این آیت است که " قل یا عبادی ..." (زمر 53 ) ، گفتند بلی ما چنین گوئیم . گفت و ما که اهل بیتیم گوئیم امیدوارتر آیتی که در قرآن است این است : " و لسوف یعطیک ربک فترضی " ( ضحی 5 ) و مراد به او { از آن } شفاعت است . ( قرآن مجید - ترجمه و توضیحات بهاالدین خرمشاهی ) .
به اعتقاد بسیاری مقام شفاعت به پیامبر پس از همین آیه داده شده است که منشا امیدواری اهل بیت و شیعیان است .
به نظرم آدم تو مواردی که به اعتقادات مردم مرتبط میشه بهتره اشتباه نکنه و اگه کرد تصحیح کنه .